بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و انگیزش پیشرفت در کادر‌درمانی بیمارستان شهدای عشایر شهر خرم‌آباد

زمینه و هدف: اهمیت بهره‌وری نیروی انسانی با انگیزه پیشرفت بالا در حیات و تداوم زندگی سازمان‌ها نقش به‌سزایی دارد. امروزه بهبود کیفیت زندگی کاری کارکنان به یکی از مهم‌ترین اهداف سازمان تبدیل شده است. هدف از این تحقیق تعیین رابطه بین کیفیت زندگی کاری و انگیزش پیشرفت کادر‌درمانی بیمارستان شهدای عشایر شهر خرم‌آباد بود. روش ‌بررسی: تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی است. جامعه آماری در این تحقیق شامل تمامی کادر‌درمانی بیمارستان عشایر شهر خرم‌آباد در سال 1394 می‌باشد، به این ترتیب تعداد 205 نفر از میان آن‌ها به‌عنوان نمونه آماری با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌های استاندارد سنجش کیفیت زندگی کاری(QWL) و پرسشنامه هرمانز (AMQ) برای سنجش انگیزش پیشرفت، استفاده شد. روایی پرسشنامه‌ها توسط ده نفر از اساتید مورد تأیید قرار گرفت. پایایی  ابزار‌های فوق به‌ترتیب با ضریب آلفای کرونباخ 87/0 برای پرسشنامه کیفیت زندگی کاری و 79/0 برای پرسشنامه هرمانز به‌دست آمد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های همبستگی پیرسون برای سنجش ارتباط بین ابعاد کیفیت زندگی کاری و انگیزش پیشرفت و تحلیل رگرسیون چند‌گانه برای سنجش ضریب تعیین هر‌یک از مولفه‌های کیفیت زندگی کاری روی انگیزش پیشرفت انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهند که بین کیفیت زندگی کاری و انگیزش پیشرفت کادر‌ درمان رابطه مستقیم و معنی‌داری وجود دارد (001/0>P، 370/0=r). بین پرداخت منصفانه و کافی و  انگیزش پیشرفت (001/0>P، 754/0=r)، محیط کاری ایمن و بهداشتی و انگیزش پیشرفت (001/0>P، 806/0=r)، فرصت رشد و امنیت مداوم و فرسودگی شغلی (001/0>P، 692/0=r)، وابستگی اجتماعی زندگی کاری و فرسودگی شغلی (001/0>P، 760/0=r) رابطه مثبت معنی داری وجود داشت. بین فضای کلی زندگی و انگیزش پیشرفت (001/0>P، 650/0=r) و توسعه قابلیت‌های انسانی و انگیزش پیشرفت (001/0>P، 677/0=r) رابطه مثبت و معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌‌گیری: در‌صورتی‌که کیفیت زندگی کاری کادر‌درمان بیمارستان بهبود یابد، انگیزش پیشرفت آنان نیز افزایش خواهد یافت.